ایزو در عکاسی به چه معناست
همه ما این تجربه را داشته‌ایم که وقتی وارد اتاق نسبتا تاریکی میشویم در ابتدا همه چیز را سیاه میبینیم و در واقع چیزی را نمی‌بینیم ولی بعد از مدتی کم کم متوجه اشیاء دور و برمان میشویم و اصطلاحا میگوییم که چشممان به تاریکی عادت کرده است ولی در حقیقت سیستم بینایی ما با گشادتر کردن مردمکها و افزایش حساسیت شبکیه توانایی ما را برای دیدن در فضایی نسبتا تاریک افزایش داده است.
شرکتهای سازنده دوربین هم از همین مساله الهام گرفته‌اند و میزان حساسیت دوربین را قابل تغییر توسط کاربر قرار داده اند که در محیطهای تاریک تر بتواند حساسیت گیرنده‌های نوری دوربین را افزایش بدهد تا بتواند عکسهای روشنتری بگیرد.
این قابلیت را در دوربینها ایزو iso می‌نامند که در واقع خلاصه شده international organization for standardization
یا همان سازمان بین المللی استاندارد سازی میباشد که بصورت اعدادی که معمولا از 100 شروع میشود بر روی دوربینها نوشته شده که دارای واحد اندازه گیری خاصی نیست اما از کوچک به بزرگ تنظیم شده و هرچقدر میزان ایزو بیشتر باشد میزان حساسیت دوربین به نور بیشتر شده و میتوان در محیطهای تاریک عکسهای روشنتری گرفت.
اما باید توجه داشت که بالا بردن میزان ایزو میتواند منجر به نویزی شدن تصویر بشود که مطمئنا مطلوب نظر هیچ عکاسی نیست در واقع یک عکاس حرفه‌ای باید بتواند بین سرعت شاتر ، دریچه دیافراگم و میزان ایزو یک ارتباط متناسب برقرار کند تا بتواند عکسهای بهتری را از محیط ثبت کند.
